Boer Christine Govaert (BBB, nr. 15) kent maar één iemand die het voor haar opneemt: Caroline van der Plas. Dat zette haar aan het denken. Wat kon ze zelf betekenen voor Nederland? 'Ik voel het als een opdracht.'
Aardappels van het land
‘Na dertig jaar wonen en werken in Amsterdam ben ik vorig jaar teruggekeerd naar de familieboerderij in Westdorpe in Zeeuws-Vlaanderen. Die run ik met een collega-boer. Hij staat dagelijks op het land en doet het zaaien, poten, spuiten en oogsten, ik doe de rest: inkoop, verkoop, de administratie. Maar als de aardappels van het land moeten, sta ik aan de lopende band kluiten te verwijderen. Mocht ik in de Kamer worden gekozen, dan nemen mijn kinderen van 24 en 26 mijn taken over. Ik zal nog regelmatig in Zeeland zijn, want als Kamerlid ben ik natuurlijk niet van de aardbodem verdwenen.’
Ondernemers in de Tweede KamerIn deze serie portretteert opinieblad Forum ondernemers die op 22 november gekozen willen worden in de Tweede Kamer. Wat drijft hen en wat hopen ze straks te bereiken?
Boeren of belangen behartigen
‘Aanvankelijk had ik nul interesse om politiek actief te worden. Ik zag hoe het er in de gemeenteraad van Amsterdam aan toe ging: elkaar vliegen afvangen, de maat nemen. Dat leek mij geen veilige omgeving. En wat schiet de burger daarmee op? Het lijkt nu wel alsof de burger er voor de overheid is in plaats van andersom. Ik kreeg steeds vaker het gevoel dat het niet goed ging in Nederland. Wie neemt het voor mij op als boer? Dat is er eigenlijk maar eentje: Caroline. Ik ben toen na gaan denken: ik kan twaalf uur per dag op de trekker gaan zitten of ik maak gebruik van mijn ervaring. In Amsterdam ben ik namelijk belangenbehartiger geweest bij Amsterdam City, een vereniging van ondernemers. Ik ben nu 56 en heb nog zo’n twintig actieve jaren, daar wil ik iets mee doen. Ik voel het als een opdracht.’
'Aanvankelijk had ik nul interesse om politiek actief te worden'
