Zijn ouders waren via Cuba in Nederland beland, en begonnen daar in de jaren zestig een Chinees restaurant in Brabant en later in Zeeland. De kinderen hielpen al jong mee, de koks woonden boven het restaurant bij het gezin in. ‘Mijn jeugd was werken. Ik wist niet beter. Mijn vader was erg conservatief. De opvoeding was Spartaans. Hij had zelf de hongersnood op het Chinese platteland meegemaakt, dus begreep niet waarover wij zeurden. Het leek wel of er twee generaties tussen zaten. Op sommige dagen bestond onze hele conversatie uit ‘goedemorgen, goedemiddag en welterusten’. Met de wetenschap van nu zeg ik dat onze opvoeding anders had gekund, maar je kunt soms ook vraagtekens zetten bij de opvoeding van de huidige welvaartsgeneratie.’
Op zijn zestiende ging hij uit huis en stopte hij met school, aangezien hij zelf in zijn onderhoud moest voorzien. ‘School interesseerde me toch al niet.’ Zijn vader kreeg kanker en stierf vier jaar later, toen Won 19 was.
Bent u toen nog dichter tot uw vader gekomen?
‘Nee, de afstand bleef. Hij heeft mij nog benoemd tot familiehoofd, omdat ik als enige al geld verdiende. Mijn moeder heeft een behoorlijke tik gekregen van de dood van mijn vader en is uiteindelijk terug naar China gegaan.’
‘Ik had een café in Goes, maar wilde daar niet mijn hele leven blijven. Toen werd ik getipt over een café in Amsterdam, op een hoek van de Dam. Het was daar toen nog het wilde Westen, met junks, dealers en pooiers.’
‘IK BEN VAN PLAN OM NOG DRIE TOT VIJF JAAR VOL GAS TE GEVEN’
Niet gedacht: waar ben ik aan begonnen?
‘Nee, je moet nooit spijt ergens van hebben. Als iets mislukt, is het alleen belangrijk of je je best hebt gedaan. Ik hoef steeds minder te weten waaróm iets mislukt. Je moet je verlies pakken en doorgaan. Soms werkt het gewoon niet. In Las Vegas heb je een hotel op de Strip waar nog nooit iemand iets aan heeft verdiend. Het is een schimmellocatie. Ik zie dat als karma: het is wat het is.’
Wat is uw drijfveer?
‘Ik geef niet op. Dat is ook mijn probleem. Ik wil het maximale eruit halen. Ik ben nu beland op het punt dat mensen míj bellen en ik de projecten kan kiezen. Het is mijn plicht om door te gaan. Als je het Kanaal overzwemt, ga je ook niet 20 kilometer voor het einde terug omdat je moe bent.’
U kunt ook vrijgevig zijn.
‘Ja, net Sinterklaas. Geld is voor mij een middel, ik ben geen verzamelaar. Het meest dankbare is anderen helpen. Dat is ook iets Aziatisch: als het je goed gaat, moet je goed doen. Mijn vader deed dat ook. Maar je begeeft je wel op glad ijs, want door dat stomme geld heb ik ook mensen verloren. Die wilden niet horen dat ze het fout hebben gedaan. En ze moeten het ook niet vanzelfsprekend vinden dat ik geld geef. Daar heb ik een bloedhekel aan.’
Als u het straks rustiger aan gaat doen, nemen de kinderen het dan over?
‘Niemand moet van mij. En als ik er goed over nadenk, wil ik het niet eens. Het is hard en eenzaam, daar moet je tegen kunnen. Je komt als eerste en gaat als laatste. En horeca is beleving, je moet altijd vrolijk zijn. Want als jij chagrijnig bent, worden je management en je personeel het ook.’
Waar geniet u van?
‘Dat moet ik dus meer doen. Ik heb een mooie nieuwe auto, waar ik bijna niet in rijd. Ik doe mijn ding en denk niet na over genieten. Mijn zus die een nieuw appartement in Amsterdam heeft gekocht, daar geniet ik van. Dat is een teken dat de familie veel beter terecht is gekomen dan destijds werd voorzien.’
‘De financiële man die al vijftien jaar voor me werkt, heeft onlangs zijn eerste kindje gekregen. Als hij daarover vertelt, kan ik daar ook van genieten. Mooi – misschien niet het goede woord – was ook het proces rond het overlijden van een 76-jarige toiletdame die tot het einde toe bij ons heeft gewerkt. Om dan te horen wat het bedrijf voor haar betekende.’
Won Yip1969 Geboren in Tilburg
1989 Eerste café Pubbles in Goes
1990 Eerste café Zwart in Amsterdam
Koopt daarna andere horecazaken op de Dam en wil nog uitbreiden op het Leidseplein. Heeft vastgoed in onder andere Las Vegas, investeert in het buitenland, en is mede-eigenaar van restaurantketen Sushi Samba.
