Ze begonnen met nog geen 100 gulden omzet per dag, de gebroeders Singh in hun Surinaamse eethuis De Hapjeshoek in metrostation Waterlooplein in Amsterdam. Een recensie in het Parool veranderde alles…
Bitu Singh (57)
'We droomden eigenlijk al van een eigen bedrijf. Mijn broer en ik hebben eerst jaren op het Waterlooplein in een pizzeria gewerkt, gewoon in loondienst. Hier op deze plek zat toen een muffinzaak, De Hapjesman. De eigenaar kwam weleens bij ons koffie drinken en vroeg op een gegeven moment of wij zijn zaak niet wilden overnemen. We zijn toen gaan praten. Dat is nu bijna 27 jaar geleden. Later is ons kleine broertje hier ook komen werken.'
'Het eerste jaar was heel moeilijk. We hadden nog geen 100 gulden omzet op een dag. Alle gerechten, het hele menu, heb ik mezelf geleerd. Op gevoel. Langzaam gingen de zaken beter. Waarom een Surinaams eethuis? Indiaas koken is niet zo gemakkelijk, dat duurt allemaal veel langer. Mensen die hier komen, willen even snel wat eten en niet een half uur op een gerecht wachten.'
Allemaal familieNederland telt duizenden familiebedrijven, maar hoe is het eigenlijk om in zo’n bedrijf te werken met je vader, zus, dochter, moeder, broer of neef? Levert dat vaak spanning op, of begrijp je elkaar ook zonder woorden? Forum spreekt ondernemende familieleden, over hun drijfveren en relatie met elkaar. Lees onderaan deze pagina andere afleveringen uit de serie.
'Ik vind het niet moeilijk om met familie te werken. Anders zouden we het niet zo lang volhouden. We zijn wel een beetje hetzelfde, we houden alle drie van hard werken. Maar het is niet gemakkelijk, ik ben hier bijna zeven dagen per week. Ruzie hebben we bijna nooit. Ik kan wel eens kwaad worden wanneer het druk wordt. In de keuken moet ik rustig mijn werk kunnen doen, niet haasten. Dat zeg ik altijd tegen de jongens hier, anders gaan we fouten maken.'
'We kregen een 9,5, het hoogste cijfer ooit gegeven'
'In de zomer werden we verrast door een recensie in het Parool. We kregen een 9,5, het hoogste cijfer dat ze ooit hebben gegeven. Dat is toch wel erkenning voor ons werk. De dag dat de recensie verscheen was mijn broer Jagga met vakantie en een andere medewerker zat ziek thuis. En de mensen bleven maar komen, de hele dag. Ze stonden hier in het station tot aan de roltrap. Aan het eind van de dag was alles, alles op. Geen rijst, geen broodjes meer. En sindsdien is het eigenlijk altijd druk, ook in het weekend. Mensen komen uit het hele land naar ons toe.'
