Oud-klimaatactivist Joris Thijssen probeert nu als PvdA-Kamerlid de energietransitie te stimuleren. Mét het bedrijfsleven, want zonder kan het niet, al ziet hij nog veel ‘korte termijn winstmaximalisatie’.
‘Groot respect’ heeft PvdA-Kamerlid Joris Thijssen voor mensen die demonstreren voor waar zij in geloven, zoals de klimaatactivisten op de A12 bij de Tweede Kamer. Maar hij voelt niet de behoefte om erbij te gaan zitten. Want hij voert de strijd voor een betere wereld nu op een andere plek én op een andere manier. ‘Met dezelfde energie als bij Greenpeace probeer ik het verschil te maken. Ik ben een klein radertje in de grote milieubeweging die de politiek en het bedrijfsleven om dappere besluiten vraagt.’
Als actievoerder wist hij ooit door te dringen tot de plenaire zaal van de Tweede Kamer, en als zelfbenoemd milieuminister zelfs tot de presentatie van het kabinet-Balkenende I op de trappen van Paleis Huis ten Bosch. ‘Dat had alleen een staatssecretaris voor Milieu en dat vonden wij te weinig. Dus moest ik een pak kopen en door zien te dringen tot de paleistuin voor een protestactie.’
Wie is Joris Thijssen?Na een studie lucht- en ruimtevaarttechniek (cum laude) in Delft begon Joris Thijssen (48) in 2000 als campagnevoerder klimaat & energie bij Greenpeace. Uiteindelijk werd hij in 2016 mededirecteur van Greenpeace Nederland. Sinds 2021 zit hij voor de PvdA in de Tweede Kamer.
Nu Kamerlid. Milieuminister – maar dan echt – als volgende stap?
‘Wat een baan, joh. Ik vind Kamerlid al een heftige baan. Nee, daar ben ik totaal niet mee bezig.’
Ooit wilde Thijssen astronaut worden. Toen Wubbo Ockels als eerste Nederlander de ruimte in ging, schreef de 10-jarige Thijssen enthousiast een brief naar Ockels, met de vraag hoe je astronaut kon worden. Ockels schreef terug dat de kans om minister te worden groter was.
Hij groeide niet op met ondernemerschap, al was de vader van Thijssen directeur van een importeur van brommers. Daar had hij niet zoveel mee. ‘Liever dan werken ging ik zeilen.’ Later ging hij lucht- en ruimtevaarttechniek studeren in Delft, bij Wubbo Ockels. Tijdens zijn studie begon hij zich te interesseren voor de eigen planeet (‘daar moeten we het mee doen als mensheid’) en meldde hij zich als vrijwilliger bij Greenpeace. ‘We moeten het doen met die ene planeet: dat werd steeds meer de leidende gedachte bij mij.’ Greenpeace werd een betaalde baan. Later deed hij nog een MBA-opleiding om het bedrijfsleven beter te leren begrijpen, ‘want of ze het nu goed of slecht doen, bedrijven zijn nodig. Bijvoorbeeld voor de energie-omslag.’
