Deelname aan een handelsmissie naar China was voor ondernemer Gerdine van Dam vooral een kwestie van nieuwsgierigheid. Voor haar uitvaartkistenbedrijf had ze het land al vaak bezocht. Toch leverde het onverwachte contacten op.
Duurzame milieuvriendelijke uitvaartkisten van gerecyclede materialen. Voor Gerdine van Dam een heel logische business als telg van een uitvaartfamilie. Die kisten laat ze maken in China, een land dat ze al kende omdat haar familiebedrijf er grafstenen liet maken. Maar voor de nieuwe loot aan de bedrijfsstam, bleek een handelsmissie naar China niet alleen leuk maar ook nuttig. Zij het vooral voor het opdoen van Nederlandse contacten.
'Ik kom uit een echte ondernemersfamilie. Ik heb er zelfs nooit over gedacht om in loondienst te gaan. Mijn grootvader had een stalhouderij die veel reed voor uitvaartbedrijven. Daar kwamen later auto's bij. Toen in 1960 hun belangrijkste opdrachtgever wegviel, besloten mijn vader en moeder voor zichzelf te beginnen. Een week later hadden ze de eerste uitvaart. Binnen no time hadden ze een uitvaartonderneming uit de grond gestampt met een rouwcentrum. Dat kenden ze nog niet in Ede. Ik ben opgegroeid in dat bedrijf. Mijn broer en zus hebben het overgenomen, maar mijn uitvaartkistenbedrijf staat er los van.'
Duurzame kist
Toen van Dam tijdens een oriënterende reis door China bij toeval een grafmonument gemaakt zag worden waarvoor ze zelf de opdracht aan een Indiaas bedrijf had gegeven, was het voor haar klaar als een klontje. Als zelfs de Indiërs – het centrum van de grafsteenhouwerij in de wereld - hun opdrachten uitbesteden, waarom zou ze dan niet direct bij de Chinezen winkelen. Er was dus al een lijntje gelegd, toen tijdens de crisis de grafstenenbusiness in Nederland minder werd. Voor Van Dam was dat het moment om met volle kracht haar idee voor een duurzame kist verder uit te werken.
'Ik had iets in mijn hoofd en precies zo wilde ik het hebben'
De fabricage van een duurzame uitvaartkist had nogal wat voeten in aarde. Van idee tot verkoopbare kist heeft vijf jaar geduurd. 'Ik had iets in mijn hoofd en precies zo wilde ik het hebben', zegt van Dam. 'Van duurzame gerycyclede materialen gemaakt door mensen die niet worden uitgebuit. In eerste instantie ben ik gewoon aan mijn keukentafel gaan vouwen, want ik wist dat het van een soort papier of karton zou moeten worden, afgewerkt met afvalhout. Daarna ben ik op zoek gegaan naar een bedrijf dat het ontwerp zou kunnen maken.'
